De eenvoud van de elite
De Hengelose Tennis Club werd 23 april 1923 opgericht door de heren Ir. J. de Klerk en de Keijzer. De heer Keijzer was eerste voorzitter. In die dagen werd gespeeld op een voor hfl. 125,- per jaar gehuurde baan gelegen in het buitengebied. Geregeld moest tussen de boerenkool en andere gewassen naar de weggeslagen ballen worden gezocht. Na één jaar had de club 39 leden. De contributie bedroeg hfl. 10,- per jaar. Er werd tot 1930 uitsluitend in besloten clubverband gespeeld.
Regelmatig werd onder de gegoede burgerij een ledenwerfactie gehouden. Antecedenten van potentiële leden werden nauwkeurig bestudeerd. Voor Rooms Katholieken was er tot zelfs in de vijftiger jaren geen plaats. Na een positief advies van de ballotagecommissie volgde er dikwijls nog een vriendelijke uitnodiging om een kopje thee te komen drinken bij de voorzitter thuis. Bijna een symbolische daad, waarmee werd bevestigd dat het nieuwe lid welkom was in de grote HTC familie.
Wist je dat
In 1930 werd HTC lid van de toenmalige Nederlandse Tennis Bond. De contributie steeg daardoor met een rijksdaalder. Weet jij wat onze huidige contributie is?
Met medewerking van Stork naar de Badhuisstraat
Op 15 april 1933, omstreeks het 10-jarig lustrum, werden twee eigen asfaltbanen met clubhuis aan de Badhuisstraat in het Tuindorp in gebruik genomen. De ondergrond was van Stork. Het geheel (kosten circa hfl. 7000,-) was door de leden zelf gefinancierd. Van de NLTB werd een subsidie van hfl. 1500,- ontvangen. In de oorlogsjaren is er alles aan gedaan om het clubverband zoveel mogelijk in stand te houden. Er werd zo goed en kwaad mogelijk doorgespeeld. In mei 1944 werden de banen zelfs nog verbeterd en van gravel voorzien. Het bedrag van ruim hfl. 3000,- werd wederom door de leden zelf bijeengebracht.
Na de oorlog volgde een enorme opleving en een snelle stijging van het ledental was hiervan het gevolg. Met twee banen doe je niet veel. HTC besloot niet meer dan 140 leden toe te laten, van wie 45 jeugdleden.
Badhuistraat, kort na de oorlog
Het is voorjaar 1946. HTC speelt nog op het complex bij de Tuindorp vijver. Twee banen met een houten optrek, dat in de huidige tijd de naam “clubhuis” niet zou kunnen dragen. Eenvoudige toiletten en een koude douche. De toiletten zijn wel modern, ze hebben al stortbakken en wel van een merk dat later nooit meer is gezien, namelijk kaklu. Dit naamwerk inspireerde de loodgieter die de reparatiewerkzaamheden moest verrichten tot de opmerking: “zee hebt de naam van de club op de stortbak stoan: kakleu”.
Bekaktheid was geen uiting van de clubcultuur van het toenmalige HTC, maar misschien kwam het zo over op de loodgieter, die de witte pantalons die hij over het rode gravel zagen bewegen schril vond afsteken tegen de overall die hij zelf droeg en hij hoorde de spelende mensen zich bedienen van vreemde termen in het Engels.
Het bekende knaapje Gerrit
In de eerste jaren na de oorlog zat op een krukje in het kippenhok in een tuin van een der aangrenzende huizen steevast, zeker op competitiezondagen, vlak tegen de afrastering der banen, een jongetje. Hij zat intens en geboeid naar het tennisspel te kijken. Je zag hem denken: “als ik later groot ben, wil ik ook tennissen”. Hij was een jaar of vijf toen hij zijn sessies begon en ging er vele jaren mee door. Hij was zo met de club vergroeid, dat hij vele leden bij name kende en een competitienederlaag van HTC beleefde als een persoonlijk verlies.
Gerrit, want zo heette hij, is geen legendarisch persoon, zoals het bekende knaapje, dat door een vinger te houden in het gat van in de dijk Nederland voor een overstroming behoedde, maar heeft echt bestaan en heeft eindeloos gezeten op zijn krukje, naar het tennisspel gekeken en iets bespeurd van het “it”, dat misschien als clubcultuur kan worden aangemerkt.
Sterker nog, Gerrit heeft niet alleen bestaan, maar hij bestaat nog als seniorlid van Holec, waar hij nog steeds de tennissport beoefent. Aan zijn stijl is duidelijk te zien dat hij naar goede voorbeelden heeft gekeken…
Nieuwe locatie
Weer een sprongetje in de tijd. Het is begin jaren zestig. Stork bericht dat op de plaats van onze tennisbanen garages worden gebouwd en het tennispark moet wijken. De toenmalige clubleiding laat de Gemeente Hengelo weten drie of vier banen te willen huren wanneer er ergens een nieuw park zou worden aangelegd.
In verband met stadsuitbreiding Klein Driene II kon de ijsclub niet langer van de ijsbaan in dat gebied gebruik blijven maken, de ijsclub kreeg een nieuwe baan en had ook recht op een vervanging voor het clublokaal. Voor een paar dagen ijs per jaar een (te) dure aangelegenheid voor de Gemeente. Om beter uit de kosten te komen voor de ijsbaan werd voorgesteld naast de ijsbaan tennisbanen aan te leggen met daar tussenin een clubhuis dat in de winter door de ijsclub gebruikt kon worden en in de zomer door de tennissers. Daardoor ontstond Weusthag op de huidige plek met acht banen. HTC kreeg drie banen met een optie voor een vierde baan. In 1964 werden die aan HTC aangeboden, maar deze weigerde te verhuizen omdat er geen kleedkamers in het plan waren opgenomen. Deze werden in 1965 gebouwd, waarna HTC op 2 april 1966 onder leiding van voorzitter J.C. van Dorp met 241 leden naar drie banen van het tennispark Weusthag ging. Op de overige banen speelde een variëteit van clubjes en individuen.
“TC ‘t Weusthag is sinds 1923 een ontmoetingsplek voor jong en oud.”
Waar twee culturen elkaar ontmoeten
De eerste jaren op het tennispark Weusthag is HTC “HTC” gebleven. De medegebruikers van het tennispark werden weliswaar vriendelijk bejegend, maar te “close” werd toch minder gewaardeerd. Nieuwe leden werden nog steeds gescreend, de clubsfeer moest tenslotte worden beschermd.
De andere gebruikers van het tennispark waren onder andere Flat Floepers later omgedoopd tot IBM en de personeelsvereniging van de Twentsche Courant. De wens eens tegen een ander te spelen bevorderde de kruisbestuiving en stemmen gingen op op beide clubjes samen te voegen en een echte tennisvereniging op te richten. Daardoor werd het ook mogelijk om lid van de KNLTB en competitie te spelen. Enkele enthousiastelingen namen het voortouw met als resultaat dat tennisvereniging Rakum werd geboren.
Wist je dat
Aan de verenigingen wordt in 1987 een plan voorgelegd dat Salomo had kunnen bedenken. HTC verandert de naam, Rakum wordt opgeheven en iedereen wordt lid van de “nieuwe” club die opgericht is op 23 april 1923.
Op de toekomst gericht
Op 25 mei 1987 besloot de Algemene Ledenvergadering van HTC de statuten te wijzigen en de verenigingsnaam te wijzigen in TC ’t Weusthag. Oprichtingsdatum 23 april 1923. Voor het eerste bestuur levert HTC de voorzitter en penningmeester; Rakum krijgt een zetel meer.
Met vrijwel alle stemmen werd het bestuursvoorstel aangenomen. Voorzitter Piet de Hullu (overleden in december 2007) kan aan het werk met zijn Rakum-collega Henk Blömer.
Op 9 juli 1987 besloot de Algemene Ledenvergadering van Rakum de vereniging op te heffen. Zodoende was aan alle voorwaarden voor het samengaan voldaan en kon de TC ’t Weusthag op 1 januari 1988 van start.
